24.12.07

Ni kalkulas nur je ni / Contamos apenas connosco

Kaj la lasta flamo estingiĝis.
Ĉu ni parolas pri morto? Metafore, jes. Temas pri la lasta bato el la portugala agentejo de la Europa programo Lernado dum Vivado (Comenius). Post longan prokraston ĝi sciigis finfine ke ne havas financrimedojn por subteni nian akelprojekton. Por starigi projekton enkadre de programo Comenius bezoniĝas almenaŭ tri lernejoj de tri malsamaj landoj, kaj mankis unu... (ĝis nun estis aprobitaj nur la projektojn de Rumanio kaj Hispanio; Pollando de antaulonge jam estis for, kaj pri Ukrainio oni ne kalkulas ĉi-rilate). Do, nur pozitivan respondon el la portugala agentejo savus la situacion. Sed ĝi venis malpozitive. Kaj nun?
Kompreneble, ni iros antauen plenumante niajn projekterojn, almenaŭ tiujn, kiuj plenumeblas. Verŝajne ne eblos al ni intervizitigi niajn lernejojn, pro manko da sufiĉa mono, tamen eblos (almenaŭ al kelkaj el ni) partopreni en E-aranĝo ĉe centra eŭropa loko.
Do, ekde nun ni serĉas taŭgan E-aranĝon kaj daŭras niajn taskojn, kies ĉefe estas lerni Esperanton, kompreneble! Tamen oni aldonu taskojn rilatajn al lingvaj aferoj kaj aliajn pri korespondado, informatiko, ktp.
----------------------------------------------
Em plena época festiva tomámos consciência de que o nosso projecto Akel-1 não teria o apoio do programa Aprendizagem ao Longo da Vida (Comenius). Invocando falta de recursos financeiros, a agência portuguesa, após ter adiado longamente uma resposta definitiva, veio finalmente dar o golpe de misericódia no nosso projecto. De facto, uma vez que os projectos dos nossos parceiros espanhóis e romenos já estavam aprovados, estava a faltar a aprovação de mais um membro para que a aceitação final se desse. Na modalidade em que nos inscrevemos, são necessários, pelos menos, três parceiros de três diferentes países. Ora da Polónia de há muito que se sabia ter sido negativo o parecer da respectiva agência, e com a Ucrânia não podíamos contar uma vez que nem pôde candidatar-se. Assim, era necessário que a adiada resposta da agência portuguesa fosse positiva. Porém não o foi!
Que nos resta, agora? Claro, continuar. E procurar desde já um encontro esperantista, num local central, para que nos reunamos. Todos? Esse é o problema. É que a partir daqui temos que contar apenas com os nossos meios.
Depois, dar continuidade à nossa principal tarefa de ensinar a língua esperanto. Para além daquelas tarefas, que se prendem com as questões das línguas europeias, que temos por incumbência desenvolver nas nossas escolas, para além das tarefas de correspondência entre os nosso estudantes, bem como as que se ligam com a informática, etc.

Sem comentários: